Sophia Kinderziekenhuis, Rotterdam
Voor deze wachtkamer kinderpsychiatrie heb ik gebruik gemaakt van het uitzicht door het raam van de wachtkamer.
Dit uitzicht is de patio: een vloer met grijze stoeptegels en een belendende muur met vier donkere, geblindeerde ‘valse’ ramen.
Voor deze dichte ramen heb ik nieuwe kozijnen geplaatst, met hierin glas en daarachter een fotografisch beeld van gebladerte en bomen.
Het vierde, achterste raam heb ik de vorm van een erker gegeven: vanuit de wachtkamer bekeken lijkt het raam daardoor wel open te staan (in het hele ziekenhuis kan geen raam open).
In dit raam is achter het glas een boomhut te zien. Ik herinner me een boomhut als een ontmoetingsplaats en een plek waar je je als kind kon verschuilen; waar je je omgeving kan bekijken zonder dat je zelf wordt gezien.
De stoeptegels in de patio heb ik vervangen door witte en groene kiezels. De kiezels hebben het beeld van boomschaduwen en verbinden de grond met de illusie van het gebladerte achter de ramen.