Geïnitieerd als boek (uitverkocht) in 2002 en uitgegeven door uitgeverij De Balie, heeft Nabeelden sinds 2010 de vorm van een audio-tafel, permanent te beluisteren in het Nederlands Fotomuseum.
De verhalen, geschreven en ingesproken door merendeels fotografen en kunstenaars, vertellen over het moment dat de fotograaf voorbij liet gaan. Ze beschrijven de voorstelling en benoemen het onvermogen óf de onwil van de fotograaf, dat ene beeld vast te leggen.
Want wat gebeurt er als een belangrijk moment niet kan worden vastgelegd? In hoeverre beïnvloedt die gemiste foto het denken, de verbeelding? Wat is de impact van het geziene beeld op ons geheugen? En kunnen deze –fluïde, want nooit vastgelegde- nabeelden leiden tot nieuwe gedachten en verhalen?
Nabeelden gaat over de ambivalente verhouding tussen het beeld en de fotograaf, maar ook over taal, beeldcultuur en het ontbreken van beeld.
Een project over fotografie, maar zonder foto’s.

Ideeën horen rond te reizen. Daarom is deze installatie ingericht om te kunnen reizen en groeien. Het streven is deze compacte tafel naar andere delen in de wereld te brengen die wellicht een andere verhouding hebben naar het (fotografische) beeld.

Nabeelden- Album van de niet gemaakte foto’s

Gepubliceerd in The Photographer’s Playground, uitgever Aperture, New York.
tekstredactie: Jason Fulford and Gregory Halpern (2014).

De uitnodiging, zoals verstuurd aan fotografen en schrijvers:

We reden rondjes in de auto door een oude buurt van Antwerpen, proberend de weg terug te vinden naar de ring. We stopten even en toen zag ik ze, langzaam lopend over het trottoir. Twee jonge meisjes, een eeneiige tweeling, liepen naast elkaar, met pal daarachter hun kinderjuffrouw.

De meisjes hadden alle twee één oog afgeplakt. Bij het meisje links was haar rechteroog afgeplakt en bij het meisje rechts haar linkeroog. Samen keken ze weer met twee ogen, alsof ze elkaars blik aanvulden en in volle scherptediepte konden zien. Hoe zouden zij kijken en waar zouden ze, zo tegelijkertijd, naar kijken? Vast niet naar mij, die, terwijl de auto alweer optrok, door het autoraampje de meisjes gebiologeerd bleef nakijken, met het fototoestel op het dashboard.

Velen dragen een foto met zich mee in hun geheugen: een gebeurtenis of een moment dat we wel zagen, maar niet werd vastgelegd op foto. Omdat het moment te belangrijk was. Of omdat het moment juist als te onbeduidend werd geacht. 

Soms blijft dit waargenomen moment je achtervolgen als een hardnekkig nabeeld. 

In hoeverre beïnvloedt die gemiste foto het denken, de verbeelding? Wat is de impact van het geziene beeld op ons geheugen? En kunnen deze –fluïde, want nooit vastgelegde- nabeelden leiden tot nieuwe gedachten en verhalen?

Vanuit deze vermoedens nodig ik je uit een verhaal te schrijven over jouw niet gemaakte foto. 

Misschien is het verhaal wel sterker dan die foto ooit had kunnen zijn. 

Hartelijke groet,

Rein Jelle Terpstra

Met niet gemaakte foto’s van: 
Hans Aarsman, Tiong Ang, Maria Barnas, Jurriaan Benschop, Ad van Denderen, Leo Divendal, Douwe Draaisma, Nickel van Duijvenboden, Michel Francois, Hanne Hagenaars, Arnoud Holleman, Ine Lamers, Roos van Mierlo, Arjen Mulder, Paulien Oltheten, Frans Oosterhof, Willem Popelier, Joke Robaard, Jan Rothuizen, Julika Rudelius, QS Serafijn, Martine Stig, Marianne Theunissen, Ronald van Tienhoven, Hannes Wallrafen, Anneke Walvoort, Dirk van Weelden, Luuk Wilmering en Mattie van der Worm.